ការចូលម្លប់របស់កូនស្រីក្នុងសង្គមខែ្មរសម័យបុរាណ ដែលបច្ចុប្បន្នមិនមាន
សំលៀកបំពាក់ខែ្មរសម័យបុរាណនាសតវត្សទី១៩ ខែ្មរបុរាណនិយមឲ្យកូនស្រីចូលម្លប់នៅពេលដែលកូនស្រីពេញក្រមុំ គឺនៅពេលនាងមានរដូវគ្រាដំបូង ពិធីចូលម្លប់របស់កូនស្រី ក្នុងសង្គមខែ្មរ គេមិនបានដឹងថា កើតមានតាំងពីសម័យណា ឬឆ្នាំណាមកទេ តែគេ បានដឹងតាមរយៈរឿងទុំទាវ ដែលកើតឡើងនៅសម័យលងែ្វក ក្នុងរវាង សតវត្សរ៍ទី១៦ ហើយបានបន្ត មកដល់សម័យព្រះបាទស៊ីសុវត្ថិ មុនីវង្ស ក្នុងរវាងឆ្នាំ ១៩៣០ ដល់ឆ្នាំ ១៩៤០ ទើបប្រជាពលរដ្ឋខែ្មរយើង បានបោះបង់ចោល រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ។
ចំពោះវត្ថុបំណងនៃការធ្វើពិធីចូលម្លប់របស់កូនស្រីនោះមានបួនយ៉ាងគឺ :
១-ប្រកាសភាពពេញក្រមុំរបស់កូនស្រី
២-បន្ទុំសម្បុរ និងអប់រំរូបរាងកាយឲ្យកូនស្រី
៣-បំពេញលក្ខណៈចរិយាវិជ្ជាមេផ្ទះ និងវិជ្ជាជីវៈឲ្យកូនស្រី
៤-ទាក់ទាញអារម្មណ៍ញាតិមិត្តតាមរយៈរូបសម្បត្តិ ចរិយាសម្បត្តិ និងវិជ្ជាសម្បត្តិ
ការចូលម្លប់របស់កូនស្រីនៅពេលពេញក្រមុំដែលបានកំណត់ដឹងដោយ សារការមានរដូវនៅគ្រាដំបូង រយៈ ពេលចូលម្លប់មាន ៣ខែ ឬ៦ខែ ឬក៏លើស នេះក៏មានដែរ ទៅតាមជីវភាព លទ្ធភាពរបស់គ្រួសារ និងការសំរេចលើ ឪពុកម្តាយ នារីចូលម្លប់ពាក់អាវដៃវែង ស្លៀកសំពត់វែង ឋិតនៅក្នុងផ្ទះ មិនឲ្យត្រូវកំដៅថៃ្ងទេ។ ប៉ុនែ្តបើនៅពេលយប់នោះគឺអាច ចុះដី ឬចេញក្រៅ ផ្ទះបាន ចាប់ពីថៃ្ងចូលម្លប់មានតែការអុជធូប ជំរាបព្រលឹង ដូនតាបន្តិចបន្តួច ប៉ុណ្ណោះ ហើយក៏មានដាក់ដាំកូនចេកក្រមុំ ដំណាលគ្នាផងដែរ ដើម្បីបានផែ្ល ទុំមួយស្ទងនោះ បន្ទុំធ្វើបងែ្អមនៅពេលចេញពីម្លប់។ នារីនៅក្នុងម្លប់ គឺមាន ការហាត់ពត់ផែ្នកវិន័យ និងសីលធម៌ក្នុងការរស់នៅ ដោយហាមនូវទំនាក់ ទំនងលើការ និយាយជាមួយភេទបុរស ដែលសូម្បី តែឪពុក និងបងប្អូន ប្រុស ក៏ហាមមិនឲ្យនិយាយច្រើនដែរ ពេលនោះការទាក់ទងតែទៅលើ ស្រី្តភេទដូចគ្នា ហើយត្រូវបរិភោគម្អូបបួសដូចជា សណែ្តក ល្ង បនែ្លជាដើម ពោលគឺមិនមានការអនុញ្ញាតឲ្យបរិភោគសាច់ឡើយ។ នេះជាពិធីដ៏ សំខាន់ពីបុរាណត្រូវអប់រំនារី ដែលត្រូវដល់ពេលឈានដល់ភារកិច្ចថ្មី គឺជាមេផ្ទះ និងដឹកនាំ គ្រួសារឲ្យ មានសុភមង្គលស្របទៅតាមរបបមាតា ធិបតេយ្យ ការនិយមមេជាធំ ដែលជាការអនុវត្តន៍ តាមប្រវត្តិប្រពៃណី ព្រះថោងតោងជាយសៃ្បនាងនាគ ពិសេសគេដឹងថា ស្រ្តីមេផ្ទះមានតួនាទី ដ៏ថៃ្លថ្លា ឈានមុខក្នុងការកសាងសេចក្តីសុខចំរើន រកទ្រព្យសម្បត្តិក្នុងគ្រួសារ ដូចពាក្យចាស់ពោលថា "ទ្រព្យគង់ ដ្បិតស្រី" "សូវស្លាប់បាកុំឲ្យស្លាប់មេ..."។ ទាំងសុភមង្គល និងទ្រព្យសម្បត្តិដែលកើតមាននៅក្នុងគ្រួសារ ក៏ជាកោសិកា សង្គម គឺនាំឲ្យជាតិបានរីកចំរើន ផងដែរ ម្ល៉ោះហើយការរៀបចំឲ្យនារីចូលម្លប់ គឺជាឱកាសអប់រំចរិយាមារយាទ សណ្តាប់ធ្នាប់ ពិសេសគឺ ការស៊ូទ្រាំអត់ធន់ គ្រប់គ្រាលំបាក ល្វីងជូរចត់ ដើម្បីតៀ្រមខ្លួនរៀបចំទទួលអំរែកវាសនា នៅ ពេលមានស្វាមី បង្កើតជាគ្រួសារថ្មី។ ដូចនេះ ដើម្បីឲ្យបានជាក់ច្បាស់ថែមទៀតនោះ តាមរយៈវត្ថុបំណងទាំង4នៃការចូល ម្លប់មានការបកស្រាយដោយសងេ្ខបដូចតទៅនេះ។
- ចំពោះការប្រកាសពីភាពពេញក្រមុំរបស់កូនស្រីនោះ គឺដើម្បីឲ្យញាតិ មិត្តផៅពង្សជិតឆ្ងាយ ដែលរង់ចាំ ឱកាសចូលស្តីដណ្តឹងកូនស្រីនោះ នឹងបានជ្រាបច្បាស់ថា កូនស្រីគេពេញក្រមុំអាចទទួលភារកិច្ចតាមធម្មជាតិ ក្នុងការបន្តពូជពង្សបានហើយ នេះជាសញ្ញាមួយបានបង្អាញអំពីទំនាក់ ទំនងទៅតាមច្បាប់ប្រពៃណី ដល់បេក្ខភាពនៃកូនកំលោះទាំងឡាយឲ្យ បានដឹង និងរៀបចំខ្លួនចូលទាក់ទងស្តីដណ្តឹងឲ្យទាន់គេ គឺកុំឲ្យខក ឬហៅថា ចូលមិនទាន់គេ។
- បន្ទុំសម្បុរសាច់ឈាម គឺនារីដែលទើបបានឡើងខ្លួន ហើយនៅក្នុងម្លប់ធ្វើការស្រាលៗក្នុងផ្ទះ តែងនាំឲ្យសាច់ និងសម្បុរល្អ ដែលជាវត្ថុបំណង របស់នារីក្នុងការធ្វើឲ្យសាច់ឈាមស្រស់ថ្លា សាច់ខ្ចី ស ម៉ដ្ឋ ទ្រលុកទ្រលន់ ល្វតល្វន់...។
- ចរិយាសម្បត្តិ និងវិជ្ជាជីវៈ ដែលក្នុងពេលចូលម្លប់ គឺតែងទុកឱកាសដ៏ សំខាន់ក្នុងការអប់រំតាមរយៈច្បាប់ស្រី ចរិយាមារយាទ ប្រពៃណីល្អ ដែលស្រ្តីចាស់ទុំបាននិយាយឲ្យស្តាប់ ឬអានសៀវភៅ ឬអានសាស្រ្តាដោយ ខ្លួនឯង ជាមួយនេះមានការរៀនវិជ្ជាមេផ្ទះ ការដេរប៉ាក់ ត្បាញរវៃ ការរៀបចំផ្ទះសំបែង ការនិយាយ ស្តីប្រកបដោយសំដីផែ្អមលែ្អមមិនឆេវឆាវ...។
- នៅពេលចេញពីម្លប់វិញ អាចបណ្តាលឲ្យញាតិមិត្តជិតខាងស្ងើចសរសើរ និងទាក់ទាញទាំងរូបសម្ផស្ស និង ទាំងចំណេះដឹង សីលធម៌ គឺមានការប្រែប្រួលដ៏ល្អ។ បានសេចក្តីថា ទាំងរូបសម្បត្តិ ទាំងចរិយាសម្បត្តិ និងទាំងវិជ្ជាសម្បត្តិរបស់នារីនោះ អាចស័ក្តិសមជាមេផ្ទះដ៏ល្អប្រសើរ គួរឲ្យចង់ភ្ជាប់សាច់ ភ្ជាប់ឈាម ជា គ្រួសារតទៅអនាគត។
ដូចនេះការចូលម្លប់ គឺជារូបភាពនិងជាវិធានការនៃការអប់រំស្រ្តីពីបុរាណ ក្នុងនាមជាអ្នកតៀ្រមខ្លួនចូលបំពេញ តួនាទីជាមេគ្រួសារប្រកបដោយ សុភមង្គលក្នុងគ្រួសារនៃសង្គមខែ្មរ។ ប៉ុនែ្តសំរាប់បច្ចុប្បន្ននេះ ការអប់រំមាន ការរីកចំរើន គឺទាំងយុវជន យុវនារី តែងបានចូលសិក្សារៀនសូត្រតាម សាលារៀន តាំងពីបឋមសិក្សា រហូតដល់ឧត្តមសិក្សា ព្រមទាំងមាន ឯកសារក្បួនខ្នាតជាច្រើន សំរាប់បណ្តុះបណ្តាលធនធានមនុស្សឲ្យបាន ប្រសើរក្នុងសង្គម ។
ដោយ លី ហាក់សេង
ប្រភពពី កាសែតកោះសន្តិភាព ឆ្នាំទី ៤១ លេខ ៦៥១០ ថៃ្ង ព្រហស្បតិ៏ ទី ២៧ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៨
